W kościele święci się gromnice. Dawniej przypisywano im wielorakie znaczenie.
Po przyjściu z kościoła dymem z niej wypalano krzyż na środkowym tragarzu, żeby dom zabezpieczyć od „złego”, czyli chorób i nieszczęść.
Kiedy nadchodziła burza, to zapaloną gromnicę stawiano w oknie żeby chmura poszła „na lasy i góry. W czasie burzy miała chronić dom przed uderzeniem pioruna.
Ale w Kąkolówce mawiano, że nie można jej świecić w czasie samej burzy, bo ściągnie grad. Świecono ją tylko przed burzą, żeby ją odegnać.
Gromnica pełniła ważną rolę w chwili śmierci człowieka, bowiem dawano ją do ręki konającemu. Miała go chronić przed „złem” i przynieść lekką śmierć. Uważano, że szczególną moc w zażegnywaniu burzy ma gromnica trzymana siedem razy przez umierające osoby. Takiej gromnicy konającemu już nie dawano.
Gromnicę przechowywano za obrazami, bo nie wolno jej było chować byle gdzie.
„Z gromnicą wiąże się wiele legend i podań, przenikniętych miłością i ufnością do Bożej Opiekunki. Zapalony płomień gromnicy doniesiony do domu po Mszy św. ma zwiastować zgodę i miłość w rodzinie. Dawniej z zapaloną gromnicą obchodzono całe obejście, przyklękając na każdym progu i na każdym rogu, by złe moce nie miały dostępu do domu. Gromnicą wypalano znak krzyża na belce sufitowej, co miało chronić przed letnimi burzami i piorunami. Światło gromnicy miało też chronić przed atakami dzikich zwierząt, zwłaszcza wilków. Znany jest obraz Piotra Stachiewicza przedstawiający pokrytą śniegiem i pogrążoną we śnie wieś, do której zbliża się stado wygłodniałych wilków. Pomiędzy domami, w jasnej szacie kroczy Maryja i gromnicą odgania wilki. Symbolika obrazu jest oczywista – to jasność światła zwycięża mroki zła i grzechu. Dzisiaj także, jak złe wilki, chcą nas opanować duchy ciemności. Waśnie rodzinne i narodowe, nałogi, brutalność, kłamstwo i niesprawiedliwość czynią wielkie spustoszenie. I właśnie u Maryi człowiek szuka wsparcia, ufając, że Matka Boża przeprowadzi wiernych czcicieli przez bramę śmierci ze światłem gromnicy w ręku.”
Fragment homilii ze święta Ofiarowania Pańskiego