BIERZMOWANIE MŁODZIEŻY

Bierzmowanie młodzieży w wieku szkolnym odbywa się w trzeciej klasie gimnazjum i poprzedzone jest rocznym przygotowaniem przy parafii zamieszkania kandydata do bierzmowania. Zapisy odbywają się w czerwcu. Podstawowym warunkiem zapisu jest uczestnictwo w katechezie szkolnej. Kandydat przez rok uczestniczy w cotygodniowych spotkaniach w grupach, oraz wcześniej zapowiedzianych Mszach świętych i nabożeństwach organizowanych przez parafię w ciągu roku. Warunkiem dopuszczenia do bierzmowania jest uczestnictwo w ww. spotkaniach, katechezie szkolnej, niedzielnej Mszy Św., spowiedź, udział w nabożeństwach, modlitwa osobista oraz zaliczenie egzaminu końcowego. Bierzmowanie odbywa się na wiosnę.

Informacje na temat bierzmowania osób dorosłych udzielane są w Kancelarii Parafialnej.


PROCEDURA W KANCELARII PARAFIALNEJ

W kancelarii parafialnej kandydat do bierzmowania zostanie poinformowany o sposobie przygotowania i koniecznych dokumentach do dopuszczenia do sakramentu. Dokumentem koniecznym jest skrócony odpis aktu chrztu. W przypadku osób spoza parafii (według aktualnego miejsca zamieszkania – nie zameldowania), konieczna jest zgoda własnego proboszcza.


Bierzmowanie jest tradycyjnie drugim sakramentem wtajemniczenia chrześcijańskiego, w którym ochrzczeni otrzymują pełnię Ducha Świętego, tak jak Apostołowie otrzymali Go w dzień Pięćdziesiątnicy. Bierzmowanie jest więc dopełnieniem łaski chrztu, daje jej wzrost i pogłębienie, ściślej jednoczy z Chrystusem dzięki Jego Duchowi, głębiej zakorzenia w synostwie Bożym, pomnaża dary Ducha Świętego otrzymane we chrzcie, udoskonala więź z Kościołem, udziela specjalnej mocy Ducha Świętego do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem (por. KKK nr 1303). Bierzmowanie razem ze chrztem tworzy podwójny sakrament (por. KKK nr 1290). Chrzest prowadzi do bierzmowania i domaga się jego, bierzmowanie z kolei wymaga uprzedniego chrztu i rozwija zapoczątkowane przez niego nowe życie. O związku bierzmowania z chrztem świadczy także wyznanie wiary chrzcielnej składane przez kandydatów oraz to, że świadkami bierzmowania są zwykle rodzice chrzestni bierzmowanych (por. KPK kan. 893 §1, §2).


Sakrament bierzmowania wyciska także na duszy niezatarte znamię czyli charakter, który jest znakiem naznaczenia chrześcijanina przez Chrystusa pieczęcią Ducha Świętego, dając mu moc do dawania o Nim świadectwa (por. KKK nr 1304). Charakter sakramentalny bierzmowania udoskonala również kapłaństwo wspólne wiernych, którego uczestnikami stali się już przez chrzest. Posługa biskupa, który jest gwarantem i sługą jedności swego Kościoła oraz jego powszechności i apostolskości (por. KKK nr 1292), przy udzielaniu bierzmowania wyraża związek tego sakramentu z pierwszym zstąpieniem Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy to Apostołowie zostali napełnieni Duchem Świętym, aby przekazywali Go wiernym przez modlitwę i włożenie rąk.

KODEKS PRAWA KANONICZNEGO O BIERZMOWANIU
/wybrane fragmenty/

Kan. 879 – Sakrament bierzmowania; który wyciska charakter i przez który ochrzczeni, postępując na drodze chrześcijańskiego wtajemniczenia, są ubogacani darem Ducha Świętego i doskonalej łączą się z Kościołem, umacnia ich i ściślej zobowiązuje, by słowem i czynem byli świadkami Chrystusa oraz szerzyli wiarę i jej bronili:

Sprawowanie bierzmowania

Kan. 880 § 1. Sakrament bierzmowania jest udzielany przez namaszczenie krzyżmem na czole, którego dokonuje się przez nałożenie ręki i wypowiedzenie słów przepisanych w zatwierdzonych księgach liturgicznych.

Szafarz bierzmowania

Kan. 882 – Zwyczajnym szafarzem sakramentu bierzmowania jest biskup. Ważnie udziela tego sakramentu również prezbiter posiadający taką władzę na podstawie powszechnego prawa lub szczególnego udzielenia ze strony kompetentnej władzy.

Przyjmujący bierzmowanie

Kan. 889 -
  • Zdatnym do przyjęcia bierzmowania jest każdy i tylko ten, kto został ochrzczony, a nie był jeszcze bierzmowany.
  • Poza niebezpieczeństwem śmierci, mający używanie rozumu wtedy godziwie przyjmuje bierzmowanie, gdy jest odpowiednio pouczony, właściwie dysponowany i może odnowić przyrzeczenia chrzcielne.

Kan. 890 – Wierni są obowiązani przyjąć ten sakrament w odpowiednim czasie. Rodzice, duszpasterze, zwłaszcza proboszczowie mają troszczyć się, żeby wierni zostali właściwie przygotowani do jego przyjęcia i w odpowiednim czasie do niego przystąpili.

Świadkowie

Kan. 889 -
  • Ten może spełniać zadanie świadka. kto wypełnia warunki określone w kan. 874 (patrz: chrzest).
  • Wypada, aby świadkiem był ktoś z chrzestnych bierzmowanego.